Geboren in 1936 in het landelijke Schorisse, waar ook Omer Wattez het levenslicht zag.
Van kindsbeen af sterk verbonden met Louise-Marie, het dorp, de mensen, de natuur.
Wandelend in de bossen en velden alhier ontstaat, groeit en rijpt zijn inspiratie.
Als milieuactivist waren vooral zijn eerste werken sterk geëngageerd en maatschappijkritisch. Geleidelijk evolueerde hij naar bredere thematiek en streefde hij vooral goed gestructureerde vertelkunst na.
Zijn jongste boek ‘Elvire’, eerder een historische roman, speelt zich af in het decor van de korte twintigste eeuw, de periode vanaf de Grote Oorlog tot de implosie van de Sovjet-Unie. Vooral de naoorlogse repressie, nadien de sterk veranderende wereld, de nooit geziene groei van de welvaart, de hedendaagse multiculturele toestanden komen ruim aan bod.
Een paar recensies kunnen de schrijver situeren in de hedendaagse literatuur:
‘Stilaan maar zeker heeft Paul Baekeland een eigen en authentieke plaats in de Vlaamse letterkunde veroverd. Hij slaagt er immers telkenmale in boeiende romans te schrijven, die een breed lezerspubliek aanspreken.’
Jan Vorselmans in Gazet van Antwerpen over ’t Spuigat.
‘Een boek dat boeit tot de laatste bladzijde, een verhaal dat meesleept tot het laatste woord.’ Over ‘De ontsnapping’ in ‘Oostland’, literair tijdschrift.
‘Door de juiste spanningsopbouw is dit een vlot leesbaar verhaal. Buiten de grote magisch-realistische schrijvers als Joh. Daisne en H. Lampo zijn er weinigen die net zo’n wonderbaarlijke sfeer kunnen oproepen.’
J.F. Hubee (Nederland) over Het voddenboek.
‘Het is een roman waarin de massa veranderingen in de maatschappij belicht worden, met een sobere en nuchtere kijk van de auteur. Een roman die elke Vlaming moet gelezen hebben’
Ferre Denis over Elvire in het literair tijdschrift ‘De Auteur’.
Paul Baekeland schrijft ook poëzie, hij won o.a. prijzen in Blankenberge, Meise, Ronse.
Woonachtig te Louise-Marie in een landhuis gebouwd door Pieter van Steenbrugge, de eerste onderwijzer van de lagere school en toen ook eerste koster van deze parochie.
De familie De Smet uit Gent kocht de woning midden vorige eeuw.
Cultuur werd door de zonen De Smet hoog in het vaandel gedragen o.a. door Robert, Directeur van de Tentoonstelling Europalia in het Paleis van Schone Kunsten te Brussel, en door Luc, Commissaris-generaal voor de Vluchtelingen bij het Ministerie van Binnenlandse Zaken.
Grote kunstenaars als Hugo Claus, Pjeroo Roobjee, Jan Decleir kwamen er geregeld als vriend aan huis.
Mieke Sprimont geeft pianoconcerten en samen met haar man Luc organiseerden zij, ter gelegenheid van 150 jaar Louise-Marie op 5 oktober 2003 , een pianorecital in de kerk van O.L. Vrouw van La Salette met werken van Mozart, Beethoven, Schubert, Chopin en andere meesters.
Het werd een denderend succes
Raken hem het landelijk gewijde,
de stille vree en ziel der dingen.
In brede trekken voelt en tast hij af.
Krachtig verwerkt zijn palet het ervarene,
trillend op zinderende emoties…
Geboren in 1941 in het West-Vlaamse Deerlijk en verhuisde, kort na de Tweede Wereldoorlog, met zijn ouders naar Louise-Marie. Ze vestigden zich in een landhuis, wat later, na verkoop, “Hostellerie Shamrock” werd.
Louter voor zijn plezier begon hij in 1968 te schilderen, maar in 1971 had hij een eerste tentoonstelling in het stadhuis van Ronse waarna er meerdere tentoonstellingen volgden.
Zijn expressionistische werken springen in het oog door kleuren en contrasten die hij accentueert door een reliëflijn omheen zijn figuren aan te brengen, waardoor deze met een geweldige uitdrukkingskracht op de voorgrond treden.
Bij de opening van een tentoonstelling in 1974 in galerij Ladeuze te Etikhove (nu Maarkedal) sprak de heer Herman De Croo volgende woorden :
“… Hij bezit de kunst op een eigen expressionistische manier ruwheid en rust met elkaar te verzoenen. Hij is zonder twijfel een zeer persoonlijk kunstenaar met een Permekiaanse schildersvuist, gepaard aan een speciale materietechniek en een palet van zachte, harmonische kleuren…”
In 1980 schreef de heer Peter Thienpont, huidig burgemeester van Maarkedal:
“… Ergens roept zijn werk dat van Permeke op… Het resultaat en de vrucht van zijn zoeken, de weerslag van zijn experimenteren. Opvallend is het evenwicht, de harmonie, de homogeniteit. Dat zo’n werk bestaat kan ons alleen maar verheugen. Het zal zeker stand houden…”
En in 2003, 150 jaar Louise-Marie, schreef diezelfde burgemeester, bij een tentoonstelling in de kerk;
“…Dit is groots. Samen met het moment van 150 jaar Louise, wordt dit beklemmend, aangrijpend en zo eigen, zo Vlaams, in de stijl die ons volk zo goed ligt…”
In 2005 schreef Louis Michel, Europees Commissaris voor Ontwikkelingssamenwerking, bij een bezoek in galerij Arte in Knokke;
“ Uw schilderkunst ligt in de lijn van de grootste Vlaamse school. Op zijn Permekes…”
Na tal van tentoonstellingen vindt men zijn werken niet alleen in België,maar ook in o.a. Nederland, Duitsland, Zwitserland, Luxemburg, Frankrijk, zelfs tot in Canada terug.
Met zijn inbreng heeft hij Louise-Marie toch wel een klein beetje op de kaart gezet.
Brigitte Minne schreef al honderden kinder- en jeugdboeken (vertalingen over de hele wereld van Amerika tot in Korea, Japan, Brazilië…) en werkt mee aan theater, TV (Ketnet, Kzoom, BBC, USA, Al Jazeera, Israël…) en tijdschriften. Ze won tal van prijzen voor haar boeken en televisiewerk, zowel in binnen- als buitenland.
Met de verhalen die ze vertelt, probeert ze te timmeren aan een mooiere wereld. Haar boeken en beelden zijn vaak pleidooien voor verdraagzaamheid. Elke mens, hoe kwetsbaar hij ook is door zijn geslacht, gezondheid, mentale toestand, afkomst, leeftijd of geaardheid, heeft recht op een waardig plekje in deze wereld, aldus Minne, en dat voel je in haar werk.
Ze is een gelukkige vrouw, moeder van vier gezonde kinderen, echtgenote van een fijne man, enthousiaste en gepassioneerde verhalenmadame met een dak boven haar hoofd in het schilderachtige Louise-Marie. Ze voelt er zich meer dan thuis. Honger en oorlog heeft ze nooit meegemaakt. Elke dag staat ze op en beseft dat ze een zondagskind is. Haar leven is veel meer geworden dan wat ze ooit gedacht heeft, zowel qua gezondheid als op emotioneel en materieel vlak.
‘Als morgen voor mij het licht uitgaat, dan is het al meer dan mooi en goed voor mij geweest’, verklapt de auteur.
Brigitte Minne, een gelukkige Louisenaar.